- көкжойқын
- сын. Ағыны қатты, қаһарлы, сұсты. Көк кіреуке мұз құрсанған к ө к ж о й қ ы н Есіл көшқұлаш қашыққа қол созып, сыр бүккен сәтте көлбеп жатыр (Лен. жас, 03. 04. 1973, 4).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.